ေၾကးမံုသတင္းစာ ေစာင္ေရတစ္ဟုန္တိုး တုိးလာေနခိုက္မွာပဲ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ပါတယ္။
ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီးေတာ့ ျပည္သူ႔ရဲ႕ဆႏၵနဲ႔အညီ သြားေနတဲ့စနစ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ဖို႔ စစ္တပ္က စၿပီးေတာ့ ေျခလွမ္းလွမ္းတဲ့ အာဏာသိမ္းမႈပဲ ေခၚပါေပါ့ဗ်ာေနာ္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သံုးတဲ့စကားလံုးကေတာ့ အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈေပါ့ဗ်ာ။ ေပၚလာတဲ့အေၾကာင္းကလည္း ဦးႏုကေနၿပီးေတာ့ အာဏာသိမ္းမယ္ဆိုတာကို သူတို႔မိတၳီလာမွာ တပ္မွဴးမ်ားညီလာခံလုပ္တယ္၊ အဲဒီကသတင္းက
ဦးႏုဆီေပါက္ၾကားသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဦးႏုကေနၿပီးေတာ့ ကိုေန၀င္း၊ ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္းျပည္ကို ၀င္ၿပီးေတာ့ ကူပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ လုပ္ေပးပါ။ ခင္ဗ်ား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ဖို႔ကို လႊတ္ေတာ္မွာကၽြန္ေတာ္ အဆိုသြင္းမယ္ဘာညာဆိုၿပီးေတာ့ စာေရးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးေန၀င္းကလည္း အဲဒီစာကို ျပန္လာတယ္။ စက္တင္ဘာလ ဆိုပါေတာ့။ ရက္တစ္ရက္မွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာပါလဲဆိုလို႔ရွိရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ခင္ဗ်ား တာ၀န္ေပးမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ယူၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ယူပါ့မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္လုိက္တယ္။ ဆိုေတာ့ အဲဒီေန႔၊ အဲဒီရက္ဟာ ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာယႏၱရားဟာ စၿပီးေတာ့ လႊမ္းမိုးတဲ့ရက္လုိ႔ ေျပာလို႔ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတဲ့ ပံုသ႑ာန္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရဦးမယ္ဗ်။ ဦးေန၀င္းကေနၿပီးေတာ့ ဦးႏုဆီကို စာျပန္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို တစ္ေနရာကေန ကၽြန္ေတာ္ သတင္းရတယ္။ ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဦးႏုရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာ သြားၿပီးေစာင့္ေနတယ္ဗ်။ ဦးႏုက ဘယ္မွာေနလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက၊ အခု ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ၀န္ဒါမီယာ ေခၚတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီထဲမွာ ဦးႏုက အိမ္တစ္လံုးနဲ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေနတယ္။ အဲဒီတံခါးနားကို မီးခိုးေယာင္ဖီးယက္ကားေလးတစ္စင္း ၀င္လာတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီကားမွာ နာမည္ေက်ာ္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးေအာင္ႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ NLD ရဲ႕ ဥကၠ႒ေတာင္ ျဖစ္သြားလုိက္ေသးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အခုထိလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးနဲ႔အတူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ဆိုတာ ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ဆိုတာ ခရစ္ယန္ဘာသာဘက္ကို ေျပာင္းသြားၿပီးေတာ့၊ ခရစ္ယန္စာေပေတြ၊ ခရစ္ယန္ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြကို ျပဳစုေနတဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း၊ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း ဦးေမာင္ေမာင္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီပုဂိၢဳလ္ပါတယ္။ အဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ေဖေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးတို႔ဘာတို႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အေတာ္ကို ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ေဖက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္တို႔နဲ႔ မတူဘူး။ စကားေျပာတာ အလြန္ကိုေကာင္းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီပုဂိၢဳလ္သံုးေယာက္ ပါတယ္ဗ်။ အဲဒီကားေပၚမွာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီကားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားလုိက္တယ္။ ေၾကးမံုမွာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဓာတ္ပံု ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔က သြားၿပီးေတာ့ ေမးတဲ့အခါမွာလည္းဟုတ္လား၊ ဦးေန၀င္းရဲ႕ျပန္စာကို ယူလာတာ မဟုတ္လားလို႔ ဒီလိုေမးတဲ့အခါမွာ အဲဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေပါ့ဗ်ာဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူမွန္းေတာ့ မသိဘူး။ ျပန္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုေတာင္ အေၾကာင္႐ိုက္သြားတယ္။ ဟာခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း သတင္းေတြက ရလွခ်ည္လား။ ရရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္တို႔ကိုဘာလို႔ေမးေနလဲ။ ရတဲ့အတိုင္းပဲ ေရးပါလားဗ်လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုေတာင္မွ ခနဲ႔သြားေသးတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဒါ့ထက္လည္း ပိုၿပီးေတာ့ မသိတာလည္း အမွန္ပဲေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ သိတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခုိင္အမာေျပာဖို႔ဟာကလည္း မရဘဲနဲ႔၊ သူတို႔လည္း ၀င္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ျပန္လာတာေပါ့။ ဒါကလည္း မထူးဆန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ဟာသူတို႔ အာဏာသိမ္းဖို႔တို႔ဘာတို႔ စလုပ္ေနၿပီေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဟိုေခတ္တုန္းကလည္း ဒီေခတ္လိုေတာ့လည္း ဟန္းဖုန္းေတြ ဘာေတြညာေတြနဲ႔ ကြန္ျပဴတာေတြဘာေတြနဲ႔ ရွိတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ လူကိုယ္တိုင္ပဲလာၿပီးေတာ့ စာနဲ႔ေပးတာေပါ့ဗ်ာ။ Email နဲ႔လည္း ပို႔လို႔မရတဲ့ ေခတ္ကိုးဗ်ေနာ္။ လာေပးၾကတယ္။ အလြန္ရိုးရွင္းတဲ့ေခတ္မွာ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ရိုးရွင္းတဲ့ပံုသ႑ာန္နဲ႔ ေပၚသြားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆို ေျပာလို႔ရတယ္။သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီလို ႐ိုးစင္းတဲ့လုပ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ကာလမွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈတစ္ခုကိုလည္း သူ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္လို႔ ဦး၀င္းတင္က ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေန႔ မနက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရန္ကုန္ဘေဆြကေနၿပီးေတာ့ ေခၚတယ္ဗ်။ ရန္ကုန္ဘေဆြဆိုတာ အလြန္နာမည္ႀကီးတဲ့ စာေရးဆရာ ရန္ကုန္ဘေဆြေပါ့ဗ်ာ။ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ရန္ကုန္ဘေဆြေပါ့ဗ်ာ။ အထူးေျပာစရာ မလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေလးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ဘေဆြဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ဟုတ္လား၊ တစ္ကိုယ္ေတာ္တည္းနဲ႔ကို ဟုတ္လား၊ ေတာ္ေတာ့္ကိုလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဗ်။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သြားတဲ့ ဦးဘေဆြႀကီးက၊ ထား၀ယ္ဘေဆြႀကီးက ရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ သူက ရန္ကုန္ဘေဆြၿပီးေတာ့ နာမည္တပ္ၿပီးေတာ့ စာေတြေပေတြေရးတယ္။ ပန္းခ်ီေတြဆြဲတယ္ စသည္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ဂ်ပန္႔ေခတ္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတို႔ဘာတို႔မွာ တစ္ေယာက္တည္းလိုလို တစ္ကိုယ္ေတာ္လိုလို ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ပုဂိၢဳလ္ဗ်။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့လည္း ဦးေန၀င္းတို႔၊ သခင္စုိးတို႔ဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ပုဂိၢဳလ္။ အဲဒီပုဂိၢဳလ္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက၊ အဲဒီမနက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚတယ္ဗ်။ ကို၀င္းတင္ခဏ...။
0 comments:
Post a Comment