သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာေပဗိမာန္ဆိုတာက ဘာသာျပန္စာေပအသင္းေပါ့ဗ်ာေနာ္။ စစခ်င္းလုပ္တဲ့ပံုစံက ကမၻာ့ရဲ႕ အသိပညာအတတ္ပညာေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ရွိရာကေနၿပီးေတာ့ ျမန္မာဘာသာကိုျပန္ဖို႔ဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းအေနနဲ႔ လုပ္တာဗ်။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ တျခားစာအုပ္စာတမ္းေတြ ထုတ္ဖို႔ကိစၥဘက္ကို ေျပာင္းသြားတယ္။ စာေပဗိမာန္ရဲ႕ မူလတာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ျပန္ဖို႔တဲ့အပိုင္းက နည္းနည္းေလး ေနာက္ပိုင္းမွာ ေလ်ာ့သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီေရာက္ခါစအေျခအေနအထိကေတာ့ သိပ္ၿပီးေလ်ာ့လွတယ္ မရွိေသးဘူးဗ်။ စာေရးဆရာႀကီးေတြလည္း ရွိေသးတယ္ဗ်ာ။ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္တို႔၊ ဆရာေမာင္ထင္တို႔၊ စတဲ့ပုဂိၢဳလ္ႀကီးေတြလည္း စာေပဗိမာန္မွာ ၀င္ၿပီးေတာ့ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို တာ၀န္ေပးတဲ့ေနရာမွလည္း ဥပမာ Charles Dicken ရဲ႕ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ဘာသာျပန္ဖို႔ လုပ္တယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ကမၻာ့စာေပေပါ့ဗ်ာ။ ဂႏၶ၀င္စာေပေတြလည္း ဘာသာျပန္ဖို႔လည္းလုပ္တယ္၊ အျခားေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာတို႔၊ သိပၸံဆိုင္ရာတို႔၊ စသည့္ အဂၤလိပ္စာေပကေန ဗမာစာေပျပန္ေရးကိုပဲ ေတာ္ေတာ္အားထားၿပီးေတာ့ တာ၀န္ေတြေပး၊ လုပ္လည္းလုပ္ၾက၊ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသြားေတြ႕လဲဆိုေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတြ႕တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေျပာဖို႔ရယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့ေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕ ပါရမီ၊ အတတ္ပညာေလးကေတာ့ ရွိတာ အမွန္ပဲဗ်။ ဘာသာျပန္ရင္းျပန္ရင္း ဒါ ေနာင္က်မွ သိတဲ့ဟာေပါ့ဗ်ာ။အဲဒီေတာ့ ဒီဘာသာျပန္တဲ့ေနရာမွာ လူရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ေတြ၊ စာတစ္ခုကိုဘာသာျပန္တာ အတူတူပဲ။ ဘာသာျပန္တာခ်င္းတူေပမဲ့လို႔ တကယ္လက္ေတြ႕ ခ်ၿပီးေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္ျပန္တာနဲ႔တစ္ေယာက္ျပန္တာ မတူဘူး၊ ဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္ျပန္တဲ့ဟန္နဲ႔၊ တစ္ေယာက္ျပန္တဲ့ဟန္ မတူဘူး။ တစ္ေယာက္ျပန္တဲ့သေဘာနဲ႔ တစ္ေယာက္ျပန္တဲ့သေဘာ မတူဘူး။ စတဲ့ မတူကြဲျပားမႈေတြကို သြားေတြ႕တယ္ဗ်။ ေတြ႕ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲဒါေတြ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းကေနၿပီးေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့အလုပ္ကလည္း မလြယ္ပါလားလို႔ တစ္ခ်က္ေတြးမိတယ္။ တစ္ခ်က္ကလည္း ဘာသာျပန္တာ မလြယ္႐ံုတင္မဟုတ္ဘူး၊ နဂိုေမြးရာပါ ဉာဥ္ေလးလည္း ရွိလာမွကို ေကာင္းႏိုင္ပါလား၊ တူတူတန္တန္ ျဖစ္ႏိုင္ပါလားဆိုတာကို သြားၿပီးေတာ့ ေတြးမိတယ္။ ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာသာျပန္ေပါ့ဗ်ာ။ ၁၉၅၀ ေလာက္ကစၿပီးေတာ့ ဘာသာျပန္တဲ့ အသက္ေမြးတဲ့အလုပ္လို အေတြ႕အၾကံဳေတြ ရွိေနခဲ့ၿပီးေတာ့ လာခဲ့တဲ့လူဟာ အဲဒီကာလအပိုင္းေပါ့ေလ၊ သို႔မဟုတ္လို႔ရွိရင္လည္း အဲဒီကာလရဲ႕ ေနာက္အေတာ္ၾကာတဲ့အပိုင္းေတြမွာ ဘာေတြသြားေတြ႕လဲဆိုေတာ့ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ တခ်ဳိ႕လူေတြရဲ႕ ဘာသာျပန္ေတြ ဆရာေမာင္ထင္၊ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စံထားေလာက္တဲ့ ဘာသာျပန္ဆရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ထားေတာ့။ ေမာင္ထင္ရဲ႕စာထက္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔စာေတြ သြားေတြ႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရြယ္တူေပါ့ဗ်ာ၊ “ျမသန္းတင့္”ရဲ႕ စာေတြကို သြားၿပီးေတာ့ ေတြးမိတယ္ဗ်။ ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ခ်က္နဲ႔ ဥပမာ- ကၽြန္ေတာ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ တျခားလူေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္တဲ့ ဘာသာျပန္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါတေလ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္စိတ္ဓာတ္က်တယ္၊ ျမသန္းတင့္စာအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသရတယ္ဆိုတာေတြကို သြားေတြ႕တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘာသာျပန္က ဘယ္လိုျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘာသာျပန္က ေရထဲကို ေခြးတစ္ေကာင္ခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ ေခြးကူးကူးေနသလိုပဲ။ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ၀ုတ္၀ုတ္၀ုတ္၀ုတ္နဲ႔ တစ္ခါတည္း ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ယက္ၿပီးေတာ့။ အဲ ေနာက္ဆံုးဘိတ္ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ရင္လည္း ေရာက္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘက္ကမ္းလည္း ျပန္ေရာက္ရင္ေရာက္မယ္၊ သို႔ေသာ္ ျမသန္းတင္တို႔ ဘာသာျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရထဲကို ေျမြတစ္ေကာင္ခ်လိုက္သလိုပဲ။ အသာေလး ေရွာခနဲေရွာခနဲ လိုရာကိုလည္းေရာက္သြားတယ္၊ လွလွပပေလးလည္း ေရာက္သြားတယ္။ ေသေသသပ္သပ္ကေလးလည္း ေရာက္သြားတယ္။ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး၊ သက္ေတာင့္သက္သာေလးလည္း ေရာက္သြားတယ္။ ဟုတ္လား သူလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အသက္အတူတူပဲ။ တကၠသိုလ္ေရာက္တာလည္း အတူတူပဲ။ အဂၤလိပ္ဘာသာတို႔ ဘာတို႔ညာတို႔လည္း ဟုတ္လား၊ သူလည္း ဘာသာျပန္လုပ္ငန္းေတြလုပ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာသာျပန္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔မွာ သူက ပါရမီရွိတဲ့လူဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဘာသာျပန္ေတြက ေျမြေလးမ်ား ေရထဲကိုကူးသလို၊ သပ္ရပ္လွပစြာေပါ့ဗ်ာ ေရွာေရွာရွဴရွဴျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ ဘာသာျပန္ တစ္ခါျပန္ၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ တစ္ခါတေလ စိတ္ဓာတ္ေတာင္က်တယ္ဗ်ာ။ ေၾသာ္ ... ငါ့ ေခြးကူးကူးသလို ျဖစ္ေနပါလားလို႔။ ဒါကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္အသင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကာလ အစပိုင္းမွာထဲက ကၽြန္ေတာ္ စၿပီးေတာ့ သတိထားမိတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမသန္းတင့္စာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာ၊ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုပါေတာ့ ဆရာႀကီးေမာင္ထင္ရဲ႕ ဘာသာျပန္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ကို ႏႈိင္းယွဥ္မိတယ္။ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ ဘာသာျပန္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္မိတဲ့အခါေတြရွိတယ္။ စာေရးဆရာ ထင္လင္းရဲ႕ ဘာသာျပန္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္မိတဲ့ အခါေတြရွိတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘာသာျပန္တဲ့အတတ္ပညာအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်က္ေတြ ရရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အဲလို ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဘာတစ္ခု ၾကံဳႀကိဳက္လာလဲဆိုေတာ့ စာေပဗိမာန္က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စြယ္စံုက်မ္းတို႔ဘာတို႔ အဲဒါေတြက အဂၤလန္မွာ ႐ိုက္တယ္ဗ်။ ႏွစ္ (၅၀) စာစဥ္တို႔ လူထုသိပၸံ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြကို နယ္သာလန္ႏိုင္ငံေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီက ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြကို ေဟာ္လန္မွာ သြားၿပီးေတာ့ ရိုက္တယ္ဗ်။ အဲဒီကုမၸဏီရဲ႕နာမည္က ဂ်မ္ဘာတန္လို႔ ေခၚတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားစကားလံုးဗ်။ ဗမာလိုဆိုရင္ေတာ့ “ေပါင္းကူးတံတား” ေနာ္။ ဂ်မ္ဘာတန္ဆိုတဲ့လုပ္ငန္း ရွိတယ္။ အဲဒီကုမၸဏီကေနၿပီးေတာ့ ဗမာစာအုပ္ေတြအေပၚမွာ ႀကီးၾကပ္ဖို႔ကြပ္ကဲဖို႔ေပါ့ဗ်ာ၊ သို႔မဟုတ္လည္း အၾကံဉာဏ္ေတြေပးဖို႔။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာအုပ္ေတြထုတ္ဦးမွာ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အယ္ဒီတာတစ္ေယာက္လည္း လုိခ်င္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေခၚတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရတယ္ဗ်။ အဲဒါက ၁၉၅၄ ခုေလာက္ေပါ့ဗ်ာေနာ္။ ေဟာ္လန္ကို သြားျဖစ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ဂ်မ္ဘာတန္ဆိုတဲ့ကုမၸဏီရဲ႕ နာမည္ေလးကလည္း စိတ္၀င္စားစရာဗ်ာ။ နည္းနည္းေျပာရဦးမယ္။ ဂ်မ္ဘာတန္ရဲ႕နာမည္ “ေပါင္းကူး” ေပါ့ဗ်ာ တံတားလို႔ အဓိပၸာယ္ရေသာ္လည္း ဗမာလိုစာအုပ္တိုက္ရဲ႕နာမည္ကို ေဖာ္ျပတဲ့အခါက်ေတာ့ “သမၼာမိတၲ” ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဖာ္ျပတယ္ဗ်။ ဆိုေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီက ဘာျဖစ္လို႔ ဂ်မ္ဘာတန္ဆိုတဲ့နာမည္ကို ခံလဲဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔က ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလုပ္တာဗ်။ နာဇီေတာ္လွန္ေရးေတြကိုလုပ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကေန ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ စစ္ၿပီးခါစမွာ ကုမၸဏီတစ္ခု ေထာင္တယ္။ ကုမၸဏီေထာင္တဲ့ေနရာမွလည္း သူတို႔ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားမွာ သြားၿပီးေတာ့ အေျခစိုက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂ်မ္ဘာတန္ဆိုတဲ့ ဒီအင္ဒိုနီးရွားစကားလံုးကို ယူတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က အၾကံေပးအယ္ဒီတာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ လုပ္ခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီကုမၸဏီကေန စာေပဗိမာန္က ပံုႏွိပ္တဲ့ ႏွစ္ (၅၀) စာစဥ္တို႔၊ လူထုသိပၸံတို႔ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုပံုႏွိပ္တာ၊ အျပင္ကို ဗမာစာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား....။
0 comments:
Post a Comment